Ik ben in de supermarkt om de laatste boodschappen voor de kerst in te slaan. Op enig moment hoor ik iemand achter mij mijn naam roepen: 'Ha Car...'. De stem klinkt bekend, vertrouwd, ook al weet ik nog niet wie bij de stem hoort. Ik draai mij om en kijk in het gezicht van een man van ongeveer 30 jaar. Ik herken hem niet.
Hij ziet aan mijn blik dat er geen herkenning plaats vindt en zegt: Car, je weet toch wel wie ik ben?' Ik zeg: 'Nee, ik herken je niet..., ik weet niet wie je bent.'
Terwijl deze uitwisseling gaande is, verschijnt er een foto van hem van jaren geleden voor mijn geestesoog. O, het is Klaas..., gaat er door me heen.
Klaas zegt: 'Ik ben het, Klaas.' Ja, nu herken ik je, zeg ik, je bent erg veranderd. Je haar is anders, een ander model..., en je hebt een bril en een rode vlek in je gezicht die ik niet eerder bij je heb gezien..., en je hele uitstraling is anders... Ja, dat klopt, zegt hij. Hoe gaat het met je? vraag ik. Het gaat goed, zegt hij. Ik heb sinds enkele maanden een andere baan, ik ben nu verkoper op een kantoor. Dat meen je niet, zeg ik, wat geweldig voor je. Ja, zegt hij, ik ben eindelijk weg als verkoper uit de kledingbranche. En hij vertelt over de verandering, het kantoor, de collega's, een grote deal die hij heeft weten binnen te slepen, de waardering die hij daarvoor ontving... En uit het niets beginnen de tranen over mijn wangen te stromen terwijl Klaas zijn ervaringen deelt. Op enig moment zegt Klaas wat ongemakkelijk: 'Wat gebeurt er nu met je, Car, moet je nu huilen???' Huil je om Simone??? (Simone is onze dochter die deze zomer is overleden).

Nee, zeg ik, ik huil niet om Simone..., ik ben zo blij voor je..., ik voel zoveel blijdschap en dankbaarheid..., het voelt als een zegening, een geschenk dat het bestaan jou en het bedrijf waar je nu voor werkt bij elkaar heeft gebracht..., en de baan is je op het lijf geschreven, ik zie je die deal zo realiseren, je hebt alle kwaliteiten in huis voor deze job..., ik vind het zo geweldig voor je...Ik weet dat je al enkele jaren door wilde, je wilde groeien, verder, uit die kledingbranche. Ik weet dat je pogingen ondernam om je verder te ontwikkelen, maar dat resultaat uit bleef. Ik weet dat je situatie soms uitzichtloos voor je voelde..., alsof je voor eeuwig gebonden zou zijn aan de baan die je had in de kledingbranche. En om dan dit bericht van jou te mogen ontvangen, na je ongeveer 7 jaar niet meer echt gesproken te hebben..., ja, dan voel ik alleen maar liefde en dankbaarheid..., ik gun het je zo graag..., al vele jaren..., en nu is het werkelijkheid voor je, ik kan zo invoelen wat deze verandering voor je betekent...
Klaas kijkt me aan..., hij is geraakt door mijn tranen en woorden. Hij spreidt zijn armen en ik neem zijn uitnodiging voor een hugh in ontvangst. Dank je wel, zegt Klaas, ja..., ik ben zelf ook heel erg blij met deze verandering..., dat heb je goed aangevoeld en verwoordt Car. En zo staan we samen in de supermarkt, in elkaars armen, terwijl de tranen in stilte stromen...

Wonderlijk... wanneer het hart open is...

www.bewustzijnscoaching.com
LinkedIn: Caroline Ootes
Facebook: Caroline Ootes, Ontwaken, Bewustzijnscoaching