"Loslaten is achterom kijken zonder spijt, vooruit kijken zonder verwachtingen en het leven ervaren in het hier en nu." Wat is loslaten? En wat zou je willen loslaten? Als dat überhaupt mogelijk zou zijn... dat jij het loslaten kan doen. Zou je je angst willen loslaten? Of gevoelens van eenzaamheid? Je bezorgdheid of gevoelens van frustratie? Wat zou je willen los laten? En was je succesvol toen je probeerde al die vervelende gevoelens en gedachten los te laten? Of was het een gevecht? Je wilde dat het ophield, je was het zat om alsmaar te piekeren en te malen, maar wat je ook deed, het hield niet op. In het verleden heb ik ook zo vaak geprobeerd 'los te laten'. Om bijvoorbeeld bepaalde vervelende gedachten los te laten…, dan zei ik tegen mezelf: ‘Nou hou je ermee op, het is genoeg geweest, je weet toch niet wat er gaat komen, dus het heeft geen zin om hier mee bezig te zijn’, en even later was ik weer bezig met dezelfde vervelende gedachten. Het werkte niet, het zogenaamde los laten. Wat is loslaten dan wel? Is het 'loslaten' als ik zeg: 'Stop ermee, het is genoeg geweest?' Is het überhaupt mogelijk om door inspanning van het ego 'los te laten'? Mijn ervaring: 'Nee, het is niet mogelijk, het gebeurt alleen als je je op een diep niveau realiseert dat je het leven niet kunt controleren en beheersen, dan start er een proces van binnenuit, een proces van ontmanteling van het ego, dan groei je in overgave, in vertrouwen en vindt los laten als vanzelf plaats.' Het Leven leeft jou..., of jij (het ego) dat nou het leuk vindt of niet. En dat is de reis, een ontdekkingsreis: je op een diep niveau realiseren dat je niet weet wat de dag van morgen zal brengen, ook al lijkt elke dag hetzelfde. Je op een diep niveau realiseren dat je geen controle hebt over de volgende minuut, zelfs als denk je van wel. Je beseffen dat je alles over het verleden kan bedenken (waarom de dingen zijn gegaan zoals ze zijn gegaan) of over de toekomst (hoe gaat het later verder), maar dat denken geen zin heeft, omdat alleen het Nu bestaat, dit moment. En de rest is allemaal bedacht, toekomstige muziek waar we geen weet van hebben, ook al denken we dat wel. Dus heeft het voor zin om je zorgen te maken over van alles en nog als alleen dit moment werkelijk IS? Het Leven stroomt door je aderen, volg de stroom. Durf je mee te bewegen met wat het Leven van je vraagt... of houd je je vast aan wat de mind denkt? Houd je je vast aan een virtuele wereld, een wereld van gedachten, die niets zegt over de werkelijkheid zelf? Of ben je bereid de strijd op te geven, omdat je je realiseert dat het helemaal geen nut heeft: gedachten en emoties blijven aan je kleven, dag in dag uit, als jij er het gevecht mee aan gaat, als je probeert los te laten (wat vanuit het ego onmogelijk is). Misschien herken je het wel..., dat alles wat je van tevoren bedacht had over een bepaalde situatie of ontmoeting, in het moment zelf, heel anders verloopt, omdat wat bedacht is niet het Leven zelf is. En wij maar vasthouden aan onze gedachten... Geef je over..., aan de stroom van het Leven zelf... Ik realiseer me dat het zo gemakkelijk is om dit te zeggen: 'Volg de stroom van het Leven zelf', maar dat het niet gemakkelijk is om dit te leven als je een gevangene bent van de mind, een gevangene van je gedachten en emoties, een gevangene van verleden en de toekomst. Maar als je echt uit de ellende van de psychologische mind wilt komen, dan is het mogelijk. Geef je over aan de stroom van het Leven zelf..., ik weet het..., je kunt het niet doen. Het is een proces..., een ontwakingsproces..., wakker worden uit de mind, wakker worden uit de stroom van gedachten en emoties die jou beheersen. Mocht je ondersteuning willen voor dit ontwakingsproces, weet dat je welkom bent. www.bewustzijnscoaching.com Facebookpagina: Caroline Ootes, Ontwaken, Bewustzijnscoaching LinkedIn: Caroline Ootes