Ik bevind me in een kantoorruimte met de eigenaar, zijn zoontje van 2,5/3 jaar en een poes. De eigenaar vertelt over persoonlijke ontwikkelingen van de afgelopen tijd.
Ik luister. In de tussentijd speelt zijn zoontje met de poes.
'Jij moet hier komen', zegt het jonge kind, tegen de poes: 'kom hier'.
Hij commandeert de poes meerdere malen (zoals zijn vader hem commandeert), maar de poes gaat gewoon haar gang. Op een bepaald moment pakt het kind de poes op.
Hij houdt de poes vast tussen zijn arm en zijn zij.
De poes tracht zich los te maken, ze is niet in paniek, ze krabt niet en miauwt niet, maar wil wel haar bewegingsvrijheid terug. De vader grijpt in. Hij zegt: 'Dat vindt het poesje niet leuk, dat moet je niet doen, laat die poes los, kom eens hier' (de commando's).
Jim laat de poes los en gaat naar zijn vader. De vader neemt het kind op schoot en zegt: 'Ik zal je eens laten voelen wat jij met het poesje doet..., je doet het poesje pijn, het poesje vindt het niet leuk als je haar zo beet pakt'. 
De vader klemt zijn handen om de flanken van zijn zoon, rond de ribbenkast, en drukt met kracht op de ribbenkast van zijn zoontje, die hard begint te huilen en zegt: 'Dat doet pijn, niet doen, papa'. De vader continueert de beweging en zegt: 'Ja, zo is het voor dat poesje, dat is wat jij dat poesje aandoet, dat moet je niet meer doen, heb je dat begrepen?' 
Het kind huilt nog heviger en knikt ondertussen 'ja'. En dan laat papa de greep op de ribbenkast van zijn zoontje los. Het kind duwt de vader van zich af, en ook weer niet. De vader slaat zijn armen om de middel van zijn zoon en troost hem: niet meer doen, hé?
Als het kind niet meer huilt, verlaat hij de schoot van zijn vader en de vader vertelt weer verder over zijn belevenissen aan mij. Dan gaat de telefoon. Vader neemt de telefoon op. Ik kijk ondertussen naar het jongetje en de poes. En dan zie ik het volgende tafereel: het jongetje grijpt de poes en zet beide handen om de ribbenkast van de poes heen en begint stevig te knijpen. Dit keer is het menens. Daar waar de eerste keer sprake is van een onbedoeld vasthouden van de poes, vindt er nu een welbewuste handeling plaats: wat doet het met jou, poesje, als ik jouw ribbenkast samen druk zoals mijn vader dat bij mij deed? Ik zie het gebeuren..., en spring op om het poesje uit zijn handen te bevrijden. Het kind laat door mijn onverwachte beweging de poes los en op dat moment eindigt ook het telefoongesprek van de vader.

Ja, zo gaat het dan. We kopiëren van jongs af aan, onbewust, het gedrag, de gewoonten en overtuigingen van onze verzorgers. En als ouders zijnde hebben we veelal niet in de gaten hoeveel impact ons handelen heeft op onze kinderen. We realiseren ons niet dat wat onze kinderen ons laten zien (openheid, geslotenheid, behulpzaamheid, wantrouwen, geweld etc.) een spiegel is van dat wat wij hen voor leven. 

De vader commandeert het kind; dat is wat hij het kind voorleeft en het kind commandeert de poes.
De vader wil het kind bijbrengen dat het liefdevol dient om te gaan met andere levende wezens (de poes) en gebruikt geweld (het tegenovergestelde) om dit duidelijk te maken.
Het kind kopieert het gedrag van de vader en behandelt de poes met geweld.
En mogelijk, op een ander moment in de tijd, gebruikt het 'kind' geweld tegen zijn vader of andere personen. En vraagt de vader zich af waarom zijn zoon toch zo 'hard' is geworden.

Zo vader, zo zoon.

Patronen, gewoonten, overtuigingen worden van de ene generatie op de andere door gegeven, zonder dat we ons dat bewust zijn. Tja, zo gaat dat dan..., totdat we op enig moment wakker worden uit onze onbewuste staat van zijn en ons hart zich opent. Dan kunnen we onze geschiedenis herschrijven, dan is er zicht op ons handelen en de overtuigingen waarop ons handelen is gebaseerd. Dan is het mogelijk om patronen en diepe imprints van overtuigingen te transformeren. Alles begint met 'gewaarzijn', met 'zien'.

Tot die tijd...

Forgive them, for they don't know what they are doing.
Forgive us, for we don't know what we are doing.

To see is to be free.

www.bewustzijnscoaching.com
LinkedIn: Caroline Ootes
Facebook: Caroline Ootes, Ontwaken, Bewustzijnscoaching