"Sometimes you have to stop thinking so much and do what your heart is telling you."

Vertel mij eens wat jij zou doen? Je loopt op straat en je ziet een oud vrouwtje die beroofd wordt door een man. Wat doe jij dan? Ga je erop af? Hou je die man tegen?
Het is toch niet rechtvaardig dat dat oude omaatje beroofd wordt? Dan moet je als mens toch ingrijpen? Dat laat je toch niet gebeuren?
Mee eens, toch? zegt degene die ik op een bijeenkomst spreek tegen mij.
Als je dan ingrijpt, zegt hij, je stapt op die man af, je rukt dat tasje af wat hij zojuist heeft gestolen, maar tijdens de worsteling valt hij ongelukkig op straat en raakt verlamd..., wat is dan rechtvaardigheid? Is het rechtvaardig dat degene die opkwam voor dat omaatje dan wordt berecht??? Je moet toch wat doen als je dat ziet gebeuren? Dan kan je er toch niks aan doen dat die man verkeerd valt? Wat zou jij doen? zegt hij tegen mij, als je voor zo'n situatie wordt geplaatst.

Voordat ik antwoord kan geven, komt hij met een volgende situatie op de proppen.
Stel je voor dat voor je ogen een vrouw wordt verkracht. Dat is toch heel heftig, niet waar? Als zij wordt verkracht, dan houdt ze daar haar leven lang een trauma aan over, ze moet in therapie, want ze durft niet meer alleen over straat... Dan grijp je toch in? Dat laat je niet gebeuren, toch? Dus je houdt die man tegen en deelt een paar flinke klappen uit. Vervolgens komt de politie en wordt die man, die voor die vrouw opkwam, ook opgepakt, dat is toch niet rechtvaardig? Je moet toch ingrijpen als je zoiets voor je neus ziet gebeuren? Wat zou jij doen in zo'n situatie, zegt hij tegen mij, daar ben ik nou echt benieuwd naar.

Ik voel het dilemma aan wat hij rond rechtvaardigheid schetst...
Tja, zeg ik, niet eenvoudig... Ja, wat is rechtvaardigheid? Geen idee, zeg ik.
Maar wat zou jij doen in zo'n situatie? zegt hij.
Ik weet het echt niet, zeg ik. Ik weet echt niet wat ik zou doen op zo'n moment. Misschien zou ik ingrijpen, misschien ook niet. Dat kan ik NU niet zeggen. Als ik NU antwoord zou geven op die vraag, dan komt dat antwoord voort uit de mind (een virtuele werkelijkheid, die niets over het Leven zelf zegt). Het antwoord dat ik dan geef is bedacht, het komt uit mijn hoofd, het zegt niets over wat zich daadwerkelijk ontvouwt als ik voor zo'n situatie wordt geplaatst, dus wat heeft het voor zin om deze vraag te beantwoorden? Iedere situatie is weer anders, ook al lijkt die hetzelfde (oma die wordt beroofd), dus ook de reactie op zo'n situatie is uniek.

Hoe kan ik van tevoren voorspellen wat de reactie zal zijn die uit mij voort komt? Geen idee... Los van rechtvaardig of niet rechtvaardig..., want wat is rechtvaardigheid? Rechtvaardigheid is een subjectief gegeven: het is maar net hoe je ernaar kijkt. Kijk je vanuit de bril van het slachtoffer naar rechtvaardigheid? Of kijk je vanuit de bril van de dader? Of de bril van de maatschappij (wetten, politie, rechter)? Allemaal brillen met aannames over wat rechtvaardigheid is...

En wat als je geen bril op zou hebben? Wat als je de realiteit waarneemt zoals die is, zonder aannames. Wat zie je dan?

Enige tijd geleden overkwam mijn partner een situatie zoals hierboven wordt geschetst.
Hieronder een weergave van de situatie.
Hij loopt in de hal van het station en er loopt een man uit een winkel naar buiten, die wat kleding gestolen lijkt te hebben (de bliep ging af). De dames van de kledingwinkel lopen achter de man aan en willen hem tegen houden. Toevallig loopt mijn partner net op dat moment langs die zaak en voordat hij het goed in de gaten heeft staat hij tegenover de 'dief'. En..., wat gebeurde er?
De 'dief' begint tegen me te schreeuwen, zegt mijn partner. Hij zei: 'Nou, trek je wapen dan?' Dat meen je niet, zeg ik, en toen, hoe reageerde jij?
Ik zei: ik heb geen wapen (en hij keek de 'dief' recht in de ogen aan). En toen? zei ik.
De 'dief' schreeuwde opnieuw tegen mij: 'Nou, pak je wapen dan?' Waarop hij nogmaals tegen de 'dief' zei: 'Ik heb geen wapen, kijk maar...' (hij wreef over zijn jas, geen uitstulping van een wapen, en wees naar zijn broekzakken).

Op dat moment eindigde deze ervaring voor mijn partner, de spoorwegpolitie was gearriveerd en nam de 'dief' mee. En mijn partner vervolgde zijn weg naar huis.
Had je verwacht dat je zo zou reageren? zei ik. Nee, het gebeurde gewoon...
Zijn antwoord resoneert..., en wij maar denken dat we van tevoren onze reactie kunnen bepalen... Was je bang toen de 'dief' zo tegen je schreeuwde? Nou, ik voelde wel wat angst, en toch bleef ik staan...

Wie of wat bepaalde dat hij bleef staan...? Wie of wat bepaalt überhaupt wat er op zo'n moment gebeurt? Is er wel een IK die bepaalt en van tevoren kan bedenken wat je doet? Of bepaalt het Leven wat door jou heen stroomt wat je reactie zal zijn?

Nogal eens vragen mijn kinderen aan mij: wat moet ik doen als... En dan schetsen zij een bepaalde toekomstige situatie (misschien is deze studie te moeilijk voor mij, wat moet ik dan?). En veelal is mijn antwoord: je loopt vooruit op een situatie die NU niet speelt, je bent NU al met een toekomst bezig die niet bestaat, een toekomst die je niet kent..., dus wat heeft het voor zin om je daar nu al druk over te maken..., als de situatie zich voordoet, vertrouw erop dat een antwoord zich zal ontvouwen, een antwoord die voor jou klopt. Steeds vaker doorzien de kinderen wat ik daarmee aangeef: 'Ja, mam, dat is waar..., ik zit me nu al zorgen te maken over een toekomst, die er niet is.' Zo is het maar net, zeg ik.

Go where you heart takes you. Follow the inner voice.

www.bewustzijnscoaching.com
Facebookpagina: Caroline Ootes, Ontwaken, Bewustzijnscoaching
LinkedIn: Caroline Ootes