Geplaatst op door Bewustzijnscoaching

There is no way to stop the mind, it stops on it's own accord.



Voor de diehards onder de bloglezers een verkorte versie van de satsang van Osho.
Dat het de lezer mag raken…, zoals het mij en ook een cliënt raakte toen de strekking van deze satsang tot haar door drong.

How to stop thinking?
Thinking can not be stopped. Not that it does not stop, but it can not be stopped. It stops on his own accord. This distinction has to be understood. Otherwise you can go mad chasing your mind.

‘No mind’ does not arise by stopping with thinking. When the thinking is no more, ‘no mind’ is. But the very effort to stop thinking, will create more anxiety. It will create conflict. It will make you split.

You will be in a constant turmoil within. This is not going to help. And even when you succeed for a few moments to stop it by force, it is not an achievement at all, because those few moments will be almost dead, they will not be alive. You may feel a sort of stillness but not silence, because a forced stillness is not silence. Underneath it, deep into the unconsious, the repressed mind goes on working, so there is no way to stop the mind, it stops on its own accord. So what to do?
Watch, don’t try to stop. There is no need to do any action against the mind. In the first place: who will do it? It will be the mind fighting the mind itself, you will divide your mind into two: one that is trying to pass over, the top dog, turning to kill the other part of itself, which is absurd, it is a foolish game, it can drive you crazy.
Don’t try to stop the mind or the thinking. Just watch it, allow its total freedom, let it run as fast as it wants. Don’t try in any way to control it, you just be a witness. It is beautiful. Mind is one of the most beautiful mechanism. Mind is so tremendously powerful, with so many potential…, watch it, enjoy it… and don’t watch it like a enemy, because if you look at the mind like an enemy you can not watch, you are already prejudiced, you are already against, you have already decided that something is wrong with the mind. You have already concluded, and whenever you look at somebody as an enemy, you never look deep, you avoid.

Watching the mind is looking with a deep love, with deep respect, reverence (eerbied), it is God’s gift to you. Nothing is wrong in mind itself, nothing is wrong in thinking itself, it is a beautiful process as other processes: clouds who are moving in the sky are beautiful, why not thoughts moving into the inner sky, flowers coming on the trees are beautiful, why not thoughts flowering into your being. The river running into the ocean is beautiful, why is it not the same with thoughts running somewhere to an unknown destiny. Is it not beautiful?

Look with deep reverence. Don’t be a fighter, be a lover. Watch the subtle nuances of the mind, the sudden turns, the beautiful turns, the sudden jumps and leaps, the games that mind goes on playing, the dreams that it weaves, the imagination and memory, thousend and one projections that it creates, watch…, standing there aloof, distant, not involved and by and by you start feeling that your watchfullness is deepening. Deeper becomes your awareness and gaps starts arising. Intervals, one thought goes and another has not come and there is a gap…, one cloud has passed, another is coming and there is a gap. In those gaps fort he first time you have glimpses of ‘no mind’. You will have the taste of ‘no mind’. Call it taste of zen or tao. In those small intervals suddenly the sky is clear and the sun is shining. Suddenly the world is full of mystery because all barriers are dropped, the screen on your eyes is no more there, you see clearly, you see penetratingly, the whole existence becomes transparent. In the beginning this will be just a rare moment, far and few. Small pools of silence, they will come and disappear, but now you know you are on the right track, you start again watching. When a thought passes, you watch it, when a interval passes (a gap) you watch it. Clouds are also beautiful. Sunshine is also beautiful. Now you are not a chooser. Now you don’t have a fixed mind, you don’t say: I would like only the intervals of ‘no mind’, that is stupid. Because ones you become attached that you would like only the intervals, you have decided again against thinking and then those intervals disappear. They happen only when you are very distant aloof, they happen, they can not be brought, they happen, you can not force them to happen, they are spontanious happenings. Go on watching, let thought come and go wherever they want tot go, nothing is wrong, don’t try to manipulate, don’t try to direct, let thought move in total freedom and then bigger intervals will be coming. Sometimes minutes will pass and no thought will be there, there will be no traffic, a total silence, undisturbed. When the bigger gaps will come, you will not only have clarity to see into the world…, with the bigger gaps you will be able to see into the inner world.

By and by…, but don’t get attached to that to. Attachment is the food for the mind to continue. Non attached witnessing is the way to stop it without any effort to stop it. And when you start enjoying those blissful moments, your capacity to retain them for longer periods arises. Finally, eventually, one day you become master, then when you want to think.., you think…, if thought is needed you use it, if thought is not needed, you allow it to rest. Not that mind is simply no more there. Mind is there but you can use it or not use it. Now it is your decision. Just like legs… if you want to run, you use them, if you don’t want to run, you simply rest, legs are there.

Mind is always there,  you have not giving it a rest. Hence, the mind becomes mediocre (middelmatig), continuously used, tired and it goes on and on and on. Day it works, night it works, in the day you think, in the night you dream. Day in, day out, it goes on working. If you live for 70 or 80 years, it will be continuously working. Don’t be violent to the mind, there is no way of stopping it by force. Move lovingly with deep reverence and it will start happening on its own accord. You just watch and don’t be in a hurry.  (…) Meditation is not an effort against the mind. It is the way of understanding the mind. It is a very loving way to witness the mind, but of course one has to be very patient. This mind that you are carrying in your head, has arises out of centuries, millenia..., your small mind carries the whole experience of humanity. In fact to say that the mind is yours…, is not right. It is collective, it belongs to us all, your mind is not yours, it belongs to us all, our bodies are very seperate, our minds are not so seperate, our minds overlap and our souls are one. Body seperate, minds overlapping and souls are one. I don’t have a different soul and you don’t have a different soul. At the very center of existence, we meet, we are one. Don’t try to destroy the mind. I am not in favor of stopping the mind, I am in favor of watching the mind. It stops on its own accord, and then it is beautiful, when it stops without any violence, it has a beauty of its own. You ask how to stop thinking. I say: just watch, be alert, and drop this idea of stopping, otherwise it will stop the natural transformation of the mind. Drop this idea of stopping. Who is the one who wants to stop the mind? The mind itself. That does not work. At the most enjoy, and nothing is wrong, even if immoral thoughts, so called immoral thoughts pass by, let them pass, nothing is wrong, you remain detached, no harm is being done, it is just fiction, you are seeing a inner movie, allow it its own way and it will lead you, by and by, to the state of 'no mind'. Watching ultimately culminates into ‘no mind’. 'No mind' is not against mind, 'no mind' is beyond mind. ‘No mind’ is not coming by killing and destroying the mind. 'No mind' comes when you have understood the mind so totaly, that thinking is no more needed. Your understanding has replace it.

(als je Osho zelf wilt beluisteren, dit is de link op you tube:
https://www.youtube.com/watch?v=VFsbHV4uPtU)

www.bewustzijnscoaching.com
LinkedIn: Caroline Ootes
Facebookpagina: Caroline Ootes, Ontwaken, Bewustzijnscoaching.
Geplaatst op door Bewustzijnscoaching

Wat is de sleutel tot geluk?



Wat is geluk?

En is er een sleutel tot geluk? Zo ja, wat is de sleutel?

Bestaat er zoiets als permanent geluk of is geluk gewoon slechts tijdelijk van aard: het komt en het gaat.

Is geluk maakbaar? Kan je ‘geluk’ of ‘gelukkig zijn’ doen of creëren?
Vraagt ‘geluk’ inzet van onze kant, omdat het er niet op voorhand is, maar alleen door inspanning te verkrijgen is?

Of is 'geluk' iets wat je toevalt?

Wat betekent het woord ‘geluk’ of ‘gelukkig zijn’ voor jou? Neem daar eens de tijd voor… Keer naar binnen en vraag je eens in alle rust af wat ‘geluk’ betekent in je dagelijkse bestaan.

Zit geluk in de kleine dingen: een zonsondergang, een roos, een blik, een glimlach?
Dus in iets buiten ons?
Of in een staat van Zijn die glans geeft aan alles wat is?

En wat doen we met ‘ongeluk’ of ‘ongelukkig zijn’? De tegenpool van ‘geluk’.
Geluk kan alleen bestaan bij de gratie van haar tegenpool: ‘lijden’ of ‘ongelukkig zijn’. Mogen we ook nog 'ongelukkig zijn' in de ratrace naar 'geluk'?

Is geluk wel mogelijk als we ons realiseren dat elk 'geluk' het zaad in zich draagt van 'ongeluk', omdat het tijdelijk is: geluk komt en gaat, vandaag heb je een geweldige dag en morgen is het voorbij.

En elk 'ongeluk' draagt het zaad in zich van 'geluk': na regen komt zonneschijn.

Zou het streven naar geluk samenhangen met het gegeven dat we ons zo vaak ongelukkig voelen?

Zou het zo kunnen zijn dat het verlangen naar ‘geluk’ (vul maar in: een partner, de juiste baan, een kind, vrede in de wereld, erkenning, waardering, harmonie, verlichting) juist de oorzaak is van ons lijden?

Zou het zo kunnen zijn dat deze verlangens er zorg voor dragen dat we ons ongelukkig voelen in het hier en nu, omdat onze aandacht elders is, gericht op het realiseren van een verlangen, ergens in de toekomst? Omdat we menen dat het leven zoals het is niet vervullend is, niet voldoet…

Niet voldoet waaraan?
Aan het beeld wat de mind creëert over de realiteit: hoe het zou moeten zijn.
Herkenbaar? Het moet altijd anders zijn dan het is. We kennen geen volmondig ‘ja’.
‘Ja’ in de zin dat het leven goed is zoals het is, met alles erop en eraan.

We ‘leven’ vanuit een ‘nee’. Omdat we menen dat er iets niet deugt aan ons, aan de ander, aan de wereld, aan de omstandigheden zoals ze zijn: het moet anders...

Ben jij ‘gelukkig’? Stop even voordat je verder leest.
Wat is jouw antwoord op deze vraag: 'Ben jij 'gelukkig'?

Waar zeg jij nog 'nee' tegen?
Wat voldoet niet in jouw beleving?

En kan het 'ik' wel gelukkig zijn? Het 'ik' dat streeft naar..., het 'ik' dat dit niet wil, maar dat (iets anders) wil, het 'ik' dat afkeurt en goed keurt, het 'ik' dat zoveel voorwaarden stelt aan het leven zelf, het 'ik' dat zoveel meningen heeft en oordelen kent?

Als gelukkig zijn niet mogelijk is voor het 'ik',  bestaat er dan wel zoiets als permanent geluk? Of is dat een sprookje?

De enige weg die ik ken naar waarachtig geluk is 'ontwaken'.  Thuis zijn in het Zelf. Los komen van alle eisen die we aan het leven (onszelf, de ander, de wereld) stellen. Het leven Leven zoals het komt en gaat, zonder daar iets van te vinden. In het hart, uit het hoofd.

En dan luister ik naar de woorden van Osho:

'Life moves from perfection to perfection. Not from imperfection to perfection. No, life moves from perfection to perfection.'

Er hoeft niets verbeterd of veranderd te worden: all is well. Juist al die inspanningen dat het anders moet zijn dan het is, is de oorzaak van 'lijden'.
Ontwaken gaat over geluk dat niet komt en gaat, dat permanent is. Noem het Puur Gewaarzijn, Bewustzijn, Liefde, Licht, de Boeddhanatuur. Dan ben je thuis, thuis in het Zelf dat licht en donker overstijgt, het Zelf dat geen polariteiten (geluk/ongeluk) kent, geen voorwaarden stelt. Het Zelf dat neutraal is, vol liefde. Het Zelf dat geen eisen stelt aan het bestaan.

Wil dat dan zeggen dat er geen emoties of beleving meer is van verdriet of pijn?
Nee, emoties verschijnen en er kan pijn zijn. En dat is het dan: er is een emotie of er is pijn. Als jij er niets van vindt, dan is er wat er is. Punt. Maar op het moment dat er identificatie plaats vindt met de emotie of de gedachte, dan komt er lading bij, dan ben je een gevangene van de mind, je gelooft de gedachte (ik ben niks waard), je meent dat de gedachte of emotie (gevoel van afwijzing) echt ‘waar’ is, je bent ervan overtuigd dat jou iets wordt aangedaan door een ander of door bepaalde omstandigheden (je wordt ontslagen), je maakt het persoonlijk (ik ben niet goed genoeg), er ontstaat een 'verhaal'..., ja..., dan is er sprake van ‘lijden’. Naarmate Gewaarzijn zich verdiept, lost identificatie op, wat niet wil zeggen dat je zo nu en dan nog gevangen kan raken, maar de identificatie is oppervlakkig en van korte duur.
En ja…, thuis komen bij het Zelf is een geschenk, dan is het leven vervullend en rijst er een diep gevoel van dankbaarheid op uit het hart..., voor alles wat is..., zoals het is.

PS ik lig op de massagetafel en luister naar mantra's. Er verschijnt een gedachte: je hebt zojuist een blog geschreven over 'geluk', maar hoe zie je dan de dood van je dochter wat afgelopen zomer (zomer 2016) plaats vond? Dat is toch 'lijden'? Dat is toch een groot verlies? Dat is toch afschuwelijk? Ja, dat is een groot verlies. Zeker... En ja, er waren tranen en momenten van gemis...
En dan waait Lao Tse (een filosoof uit de 6e eeuw voor Christus) door me heen: 'Ga niet zo ver om te zeggen dat de dood van je dochter ongeluk (lijden) brengt. Het enige wat je kan zeggen, is dat ze dood is. Dat is een feit. Of het ongeluk brengt of een zegening is, weet je niet, omdat dit slechts één fragment van de werkelijkheid is. Wie weet wat er verder nog volgt?'

Ja, dat weet ik niet. En hoef ik ook niet te weten. Ik kan wel delen wat ik nu, een half jaar na haar overlijden, ervaar: totale neutraliteit betreffende haar dood, een neutraliteit die liefdevol is, een neutraliteit die hechting (gemis) overstijgt. Zo nu en dan waait Simone door me heen, een warme golf, er is een hartverbinding, een verbinding die dood en leven overstijgt. Natuurlijk is het jammer dat ze er niet meer is, we hadden een diepe connectie, ze is er niet meer in aardse vorm, echt jammer. En het is wat het is: ze is dood. En dat is het dan.
Wat ik ook weet, is dat Lao Tse spreekt vanuit de Bron, de Bron van Liefde die neutraal is, de Bron die geen oordelen kent. Of de dood van onze dochter een zegening of een vloek is? Wie zal het zeggen? Een ieder zal geneigd zijn om te zeggen dat het een vloek is. Maar wat als je thuis bent in de Bron? In het Zelf... waar geen enkele vorm van polariteit (ongeluk/geluk) aanwezig is, omdat het neutraal is. Niet neutraal in de zin van 'doods', maar neutraal in de zin van een onvoorwaardelijk 'ja'. Is er dan nog sprake van een zegening of van een vloek?

Ontdek het, mediteer, zoek een levende meester die je kan leiden, die je structuur (ego)doorziet, die aan je grondvesten rammelt.  Het vraagt heel wat om te ontdooien, om tot liefde en helderheid te komen, om de structuur te ontmantelen: het ego wat gebaseerd is op angst en tekort.

Het omzettingsproces naar Licht, door alle lagen heen (fysieke, emotionele en mentale laag) is een enorme transformatie. Jaren van moeheid, uiteenlopende fysieke klachten, het onder ogen komen van de zwarte zwaan in mij (wat ik als een pijnlijk proces ervoer, omdat ik er nog wat van vond), het is niet gering wat het van je vraagt, maar meer dan wat dan ook in het leven - absoluut de moeite waard. Meditatie, zelfonderzoek én een levende meester zijn voor mij de sleutels tot 'geluk'.

Wordt wakker, ontwaak.
Dat is het pad naar waar geluk.

'Life moves from perfection to perfection. Not from imperfection to perfection. No, life moves from perfection to perfection.'

www.bewustzijnscoaching.com
LinkedIn: Caroline Ootes
Facebook: Caroline Ootes, Ontwaken, Bewustzijnscoaching