Projectie: Ik heb niemand, ik voel me eenzaam...
Hoe kan ik tot de wortel gaan van een bepaalde pijn? En zijn er nog andere wegen om identificatie met de mind, met het 'ik' (de bron van al het lijden) te doorbreken?
Ja, er zijn andere directe wegen naar bevrijding, die ik in een andere blog bespreek, maar eerst nog wat verdieping op het voelen van pijn.
Het voelen van pijn is eigenlijk alleen nodig wanneer de pijn actueel is. Oftewel: de pijn voelt zo echt dat je er niet om heen kan, veelal zijn we dan volledig geïdentificeerd met de pijn, volledig geïdentificeerd met het verhaal wat de mind heeft bedacht. Je voelt je bijvoorbeeld diep en diep eenzaam, niemand die echt van je houdt, zo lijkt het..., moederziel alleen. En je kunt je niet losmaken van het verhaal dat de mind daarover als oorzaak heeft bedacht: ik voel me eenzaam, ik ben helemaal alleen en dat komt, omdat ik geen partner heb. Je gelooft volledig het plaatje wat de mind je voor schotelt. Je hebt niet door dat je niet alleen bent en nooit alleen bent geweest. Hoe kan je überhaupt alleen zijn als je deel bent van het leven zelf? Deel bent van het bestaan zelf. Daarnaast zijn er altijd mensen om je heen: mensen die je ontmoet in de supermarkt, collega's, vrienden, familie etc.
Je bent niet alleen, je voelt je alleen, je voelt je eenzaam, zoals ieder mens zich deep down alleen voelt door de pijn van de afscheiding, de identificatie met een 'ik'.
We geloven het verhaal wat de mind bedenkt (ik ben alleen, omdat ik geen partner heb) en hebben niet door dat de pijn haar oorsprong vindt in de afscheiding, die op jonge leeftijd plaats vindt, wanneer we keer op keer worden bevestigd door onze omgeving dat we een op zichzelf staand persoontje zijn, een 'ik', die los staat van anderen, een 'ik' die los staat van het leven zelf, los van andere levensvormen: er ontstaat een scheiding, die niet werkelijk is, maar wel zo voelt (het ego).
Zolang we het 'ik' en de mind niet doorzien, zal de mind een verhaal creëren over de pijn, die we op dat moment ervaren en waar we in geloven: ik voel me eenzaam en alleen en dat komt, omdat ik geen partner heb.
Kijkend vanuit het perspectief van onze actualiteit kunnen we constateren dat we bijvoorbeeld alleen leven, zonder relatie, dat is alles. De pijn van eenzaamheid wordt getriggerd door de verhalen, die de mind creërt: je meent anderen nodig te hebben om licht en liefde in je bestaan te ervaren. Je zoekt licht en liefde buiten je, bij anderen, in plaats van Licht en Liefde in jezelf te ontdekken. Oké, zo is het dan..., voor dit moment. Je bent volledig geïdentificeerd met 'eenzaamheid' en het verhaal erom heen.
Hoe omarm je dan die pijn? vroeg een bloglezer.
Op het moment dat de pijn overduidelijk aanwezig is en je op jezelf bent: keer naar binnen. Maak bijvoorbeeld gebruik van muziek: songs die voor jou de pijn 'eenzaamheid' losmaken, waardoor het verdriet wat schuil gaat achter de gedachte 'ik voel me eenzaam en dat komt, omdat ik geen partner heb' kan gaan stromen.
Realiseer je dat het een plaatje is (ook al voelt dat nu nog niet zo), een verhaal gebaseerd op identificatie met de mind. De werkelijke oorsprong van deze pijn is niet dat je alleen bent, maar dat je deep down je afgescheiden voelt van anderen, van het bestaan, en bovenal van jezelf...door identificatie met een 'ik' en identificatie met de mind.
Wees totaal aanwezig bij deze oerpijn genaamd 'eenzaamheid'. Ga er helemaal in terwijl je aanwezig blijft. Voel waar de pijn van 'eenzaamheid' in je lichaam huist: je buik, hart, keel...? Ga daar met je aandacht heen en blijf daarbij.
Ja..., maar wat bedoel je met 'aanwezig' of 'aandachtig' blijven?
Daar bedoel ik mee dat er 'iets' is dat deze pijn waarneemt, want anders zou je überhaupt je niet bewust zijn dat de pijn van eenzaamheid in jou is getriggerd.
Hoe weet je dat een bepaalde pijn door je heen gaat?
Je weet dat, omdat er 'iets' is (Bewustzijn) wat deze pijn waarneemt. Dat 'iets' noem ik 'aanwezigheid'.
Het wordt ook wel Boeddha natuur of Puur Gewaarzijn of Beingness genoemd.
Onze essentie is Bewustzijn (Puur Gewaarzijn) en binnen dat Bewustzijn verschijnt de oerpijn 'eenzaamheid'. Kijk vanuit dat 'iets', vanuit Puur Gewaarzijn naar deze pijn en laat de pijn tot op het bot toe, waardoor deze kan smelten. Geen verhalen, geen analyses...
Ja, het is mogelijk dat er spontaan bepaalde beelden uit het verleden worden getriggerd, die voor jou zijn gelinkt aan 'eenzaamheid'..., zie ze voorbij komen zonder erin op te gaan, het zijn herinneringen, verleden tijd, slechts ideeën die in het NU geen realiteitswaarde hebben, de ervaringen zijn (allang) voorbij, ze bestaan niet meer in het heden, en bottom line gaat het niet over eenzaamheid gekoppeld aan bepaalde ervaringen in dit leven (dat zijn slechts oppervlakkige lagen van pijn gerelateerd aan de persoonlijkheid), maar het gaat over eenzaamheid, die voort komt uit onze staat van zijn als mensheid: het is de pijn van de afscheiding. Dus voel deze oerpijn, de pijn van de afscheiding, daar gaat het om: voel totaal hoe 'eenzaamheid' voelt..., zodat deze oerpijn kan smelten.
Als je niet Aanwezig bent bij deze pijn, dan verlies je jeZelf in de pijn, dan wordt je de pijn zelf, dan raak je totaal geïdentificeerd met het gevoel van eenzaamheid en kan je niet meer zien (geen Gewaarzijn) dat de mind een verhaal creërt waar eenzaamheid aan gekoppeld wordt, dan denk je dat je verhaal echt waar is, dat je echt eenzaam bent, omdat je op dit moment alleen bent, dan denk je dat er niemand is, die van je houdt...met als gevolg dat je je diep ellendig voelt. Dan ben je in de greep van de mind (het ego), dan doorzie je niet dat we allemaal behept zijn met de pijn van de afscheiding. De oplossing ligt niet in het vinden van een partner (niets op tegen als er een op het toneel verschijnt), de oplossing ligt niet in de buitenwereld. De oplossing ligt in het doorzien van de oorzaak van deze pijn: de identificatie met een 'ik' en de identificatie met de mind. Vandaar het belang van Gewaarzijn.
Ons leven lang zijn we gericht op het vermijden van pijn. Ga eens de andere kant op: ontmoet de pijn, vanuit Gewaarzijn, en ontdek wat het effect daarvan is. Je ziet de realiteit weer zoals die is, zonder het verhaal rond de pijn van eenzaamheid, en je hebt ruimte en aandacht gegeven aan het doen smelten van deze oerpijn.
Naast muziek kan je ook gebruik maken van andere ingangen om de pijn van eenzaamheid uit te drukken, bijvoorbeeld schilderen of andere creatieve uitingsvormen. Ga niet forceren, keer naar binnen wanneer de pijn actueel (heftig) is. Kijk welke ingang voor jou werkt.
Tja, dat is wakker worden: beseffen dat je niet het verhaal bent (ik ben eenzaam, omdat...), maar Dat waar het verhaal in verschijnt (Beingness, Puur Gewaarzijn). Wanneer je Dat realiseert, wordt de identificatie met emoties/gedachten doorbroken en zijn we in staat om vanuit Gewaarzijn (zonder weerstand) de pijn te ontmoeten.
En de verschuiving van mind naar Beingness of Puur Gewaarzijn, kan je niet afdwingen…, dat is Grace…
Je kan werken met de pijn die zich aandient als deze wordt getriggerd…, je kan je aandacht richten op vermijdingsgedrag, die je hanteert om geen pijn te hoeven voelen (bijvoorbeeld veel sociale contacten aangaan om niet de eenzaamheid te voelen). Je kan het mechanisme van projectie doorzien (welke plaatjes plak ik op de realiteit?) en dieper en dieper de identificatie met een 'ik' onderzoeken..., maar de verschuiving van de emotionele/mentale laag naar Dat (Pure Awareness) is iets waar je geen controle over hebt..., je kunt het niet doen..., het wordt op een bepaald moment in je wakker. En dan wordt het pas echt mogelijk om (zonder weerstand) oude pijn tot op de bodem toe te laten.
En zijn er nog andere wegen om identificatie met de mind/ego, met emoties en gedachten (de plaatjes) te doorbreken? Ja, bovenal meditatie. En een 'methode' die staat beschreven in de blog: overtuigingen transformeren, de directe weg.
Mocht je behoefte hebben aan ondersteuning, neem gerust contact met me op.
www.bewustzijnscoaching.com
Facebook: Caroline Ootes, Ontwaken, Bewustzijnscoaching
LinkedIn: Caroline Ootes
Zonder verwachtingen... Zijn...
Enige tijd geleden sprak ik een cliënt over de verwachtingen, die in haar leven, ten aanzien van een vriendin. Zij had een potentiële afspraak met een vriendin afgezegd, omdat zij een plaatje, een verwachting had/heeft over vriendschap: vriendschap dient van twee kanten te komen, ik verwacht van haar dat zij ook eens contact met mij opneemt en dat het initiatief niet altijd van mijn kant hoeft te komen.
Toen haar vriendin zich tijdens een mailwisseling niet overeenkomstig haar verwachting gedroeg, werd de cliënt boos en trok zij de afspraak, die ze recent met haar vriendin had gemaakt, weer in. Wat zij niet zag, was dat de verwachting die zij had een impliciete eis was, die zij aan haar vriendin stelde: ze laat de ander niet vrij om al dan niet contact met haar op te nemen.
Overtuiging: Het is toch niet meer dan normaal dat je van een vriendin mag verwachten dat zij ook eens contact met mij opneemt, dat het niet altijd van één kant komt? Toch?
Is dat zo? Stel dat jouw behoefte totaal anders is dan haar behoefte? Dat jij altijd als eerste het initiatief neemt, omdat jouw behoefte sterker is dan die van haar...
Voordat zij überhaupt kan voelen dat zij contact met jou wil opnemen, trek jij al aan de bel. En zo ontstaat er in de loop der jaren een patroon: jij bent altijd degene die als eerste contact opneemt. En waarom zou dat een probleem zijn? Als je daar geen mening over hebt, als het geen pijn in je opwekt, dan is dat de situatie: jij neemt altijd als eerste contact met haar op voor een afspraak en zij bevestigt jouw voorstel om elkaar te ontmoeten. Dat is alles.
En hebben jullie weleens in alle openheid met elkaar gesproken over jullie vriendschap, wat vriendschap voor ieder van jullie betekent, wat de behoefte is van jullie beiden aan contact? En wat het met jou doet als het initiatief altijd van jouw kant moet komen?
En zie je welke plaatjes jij plakt op haar als zij geen contact opneemt met jou? En dat die plaatjes niet over haar gaan, maar over pijn die al in jou aanwezig is, wat door je vriendin wordt getriggerd?
Zij is niet de veroorzaker van jouw pijn, zij triggert de pijn (er niet toe doen), die al lang in jou aanwezig is. Zie je dat je vanuit die oude pijn reageert op haar? En dat er vanuit de mind een overtuiging wordt gecreëerd over vriendschap om de onderliggende pijn (er niet toe doen) niet te hoeven voelen...
Zie je dat die overtuiging ertoe leidt dat je een eis, een verwachting bij haar neer legt: zij moet contact met mij opnemen. En op het moment dat zij dat niet doet..., meen jij dat je terecht boos mag zijn op haar...
Zo gaat het dan: we veroordelen de ander, we beschuldigen de ander, zonder in de gaten te hebben dat we daardoor niet hoeven te voelen wat er in ons, op een dieper niveau, wordt geraakt: oude pijn. De pijn van het kind dat niet werd gezien, er niet toe deed.
Elke vorm van verwachting en verlangen leidt tot pijn:
teleurstelling, omdat de realiteit altijd anders verloopt dan de verwachting;
boosheid, omdat de ander niet doet wat wij impliciet van de ander verwachten;
verdriet, omdat de ander niet aan ons beeld beantwoordt wat we over de ander hadden gecreëerd.
Hoe zou ons leven zijn zonder verwachting? Zonder verlangen? Zonder impliciete of expliciete eis? Zonder plaatjes over onszelf, de ander of over een situatie?
Onderzoek eens voor jezelf welke verwachtingen, verlangens en (impliciete) eisen er in jou leven én wat de gevolgen daarvan zijn in de omgang met anderen.
Het gaat niet om het onderdrukken van verlangens (ik mag geen verwachtingen of verlangens hebben), maar om het herkennen en onderkennen van de verwachtingen en verlangens (dit leeft in mij). En het effect daarvan: het leidt tot conflicten en pijn.
Als je werkelijk doorziet wat het effect is van al die verwachtingen, dan doven de verlangens langzaam uit en laat je de ander vrij.
Dan is vriendschap en intimiteit pas echt mogelijk.
Boeddha zei voortdurend: 'Wees vrij van verlangens en je zult vrij zijn van samsara, van lijden; vrij van de wereld.'
www.bewustzijnscoaching.com
LinkedIn: Caroline Ootes
Facebook: Caroline Ootes, Ontwaken, Bewustzijnscoaching
